De aardewerkfabriek in Sceaux werd in 1739 gesticht door Louis-François de Bey. In 1748 ging hij een partnerschap aan met Jacques Chapelle en voor een korte tijd produceerde ze porselein. Helaas was deze doorbraak slechts van korte duur. Niet lang nadat de fabriek in Sceaux de productie van porselein had opgezet, werd er vanuit het Franse koningshuis een wet opgesteld die enkel de fabriek in Vincennes het recht gaf om porselein te produceren. Om het voortbestaan veilig te stellen moest de fabriek in Sceaux terugvallen op de productie van aardewerk. Kenmerkend voor Sceaux is het kleurgebruik van groen en ‘bietenrood’. Bloemen, bladeren, vogels, putti en pastorale taferelen in de stijl van François Boucher zijn kenmerken van deze periode.   De halvemaanvormige hyacintenbak in de collectie De Witte Zwaan is beschilderd in panelen met putti en landschapjes in de kleuren groen en bietenrood. De panelen zijn omlijst met o.a. strikjes en een laurier fries. De bovenkant heeft vijf ronde gaten met losse schaaltjes voor de bollen.   In de 18e eeuw was de hyacint erg populair en vanaf 1745 volgde er een hyacintenrage in Frankrijk doordat Madame de Pompadour de hyacint tot haar lievelingsbloem had verkozen.  Zo is bekend dat Lodewijk XV voor zijn minnares jaarlijks honderden bollen bij Haarlemse kwekers bestelde voor bedden buiten en voor binnenshuis. Na 1750 kwamen speciale hyacintenbakken van beschilderde aardewerk op de markt. De hyacintenbak in de collectie De Witte Zwaan is daarvan een mooi voorbeeld.