Françoise Gilot was een getalenteerde kunstenares. Ze groeide op in Parijs en kreeg op jonge leeftijd les van haar moeder die zelf kunstenares was. Na een studie filosofie en rechten ging ze schilderen tot groot ongenoegen van haar vader. Van 1944 tot 1953 was ze de minnares en muze van Picasso en de moeder van hun kinderen Claude, de huidige beheerder van de nalatenschap van Picasso en Paloma, de mode- en juwelenontwerpster. Als kunstenaar verwierf Gilot met de jaren meer succes, de kubistische stijl die ze in de vroege jaren vijftig verkende, veranderde geleidelijk in een abstracte stijl met felle kleuren. Haar werk in de collectie De Witte Zwaan dateert uit deze latere periode. Tulpen waren een geliefd onderwerp voor haar.   De prent werd in 1990 door de kunstenaar geschonken aan uitgever Peter Gottmer (1941-1998) bij gelegenheid van een tentoonstelling van haar werk in Amsterdam. Ze kende Gottmer van de uitgave van het boek Matisse en Picasso, het verhaal van een vriendschap, geschreven door Françoise Gilot. De prent is door Hens Gottmer, zuster van Peter Gottmer, aan Stichting De Witte Zwaan geschonken.    Pochoir techniek is een bijna vergeten, zeer arbeidsintensieve reproductietechniek. De techniek was vooral populair in begin van de 20e eeuw vanwege de vlakke kleureffecten die ermee bereikt werden. Kunstenaars als Picasso, Matisse en Kees van Dongen lieten hun werk graag in pochoir reproduceren. De complexe en tijdrovende uitvoering lieten ze over aan gespecialiseerde ateliers, zoals het bekende Atelier Daniel Jacomet in Parijs.